Hindi ko alam kung sino ang totoong gumawa nito, pero nais ko siyang bigyan papuri sa galing niya.
"Sabi Mo"
Sabi MO , ang gobyerno natin ay palpak.
Sabi MO , ang mga batas natin ay sinauna.
Sabi MO , ang lokal na pamahalaan natin ay hindi
maganda ang pagkolekta ng basura at ang paglilinis ng
mga lugar.
Sabi MO , hindi gumagana ang mga telepono, katatawanan
ang kalagayan ng trapiko, at hindi nakakarating sa
paroroonan ang mga sulat.
Sabi MO , parang nasadlak sa basura ang ating buong
bansa.
Sabi Mo , sabi MO, sabi MO.
E ano'ng ginagawa mo tungkol dito?
Kumuha ka ng isang taong papunta sa Singapore .
Bigyan mo sya ng pangalan, yung sa IYO.
Bigyan MO sya ng mukha, yung sa IYO.
Lumabas KA sa airport nang
pinakamatino mong sarili na maipagmamalaki sa mundo..
Sa Singapore Hindi KA nagtatapon ng upos ng sigarilyo sa kalye.
Ipinagmamalaki MO ang magaganda nilang underpass.
Nagbabayad KA ng mga 60 pesos para makapagmaneho
sa Orchard Road (parang EDSA) mula alas 5 hanggang alas 8 ng gabi.
Bumalik KA sa parking lot para bayaran ang parking tiket mo
kung napasobra ka ng oras sa shopping o sa pagkain sa isang restaurant.
Sa Singapore , wala KAng sinasabi, meron ba?
Hindi MO susubukang kumain sa lantad kapag Ramadan sa Dubai .
Hindi MO susubukang lumabas ng bahay na walang takip ang mukha sa Jeddah.
Hindi MO susubukang lagyan ang isang empleyado ng kumpanya ng telepono sa London
para mapunta sa ibang tao ang mga long distance na tawag mo.
Hindi MO susubukang lumampas ng 90 kilometers per hour sa Washington,
at saka sasabihin sa pulis "Alam mo kung sino ako?"
Bakit di MO subukang dumura o magtapon ng upos ng
sigarilyo o balat ng kendi sa mga kalye sa Tokyo ?
Bakit hindi MO subukang bumili ng pekeng mga papeles
sa Boston tulad ng ginagawa sa Recto?
Pinag-uusapan pa rin natin IKAW.
IKAW na gumagalang at sumusunod sa patakarang banyaga sa ibang bansa
pero hindi makasunod sa sarili mong lugar.
IKAW na tapon ng tapon sa kalye pagtuntong mo pa lang sa lupa.
Kung IKAW ay nakikisalamuha at pumupuri ng sistema sa bansang banyaga,
bakit hindi KA maging ganyan sa Pilipinas?
Minsan sa isang panayam, ang dating Subic
Administrator na si Gordon ay may katwiran ng sinabi nyang:
"Ang mga aso ng mayayaman ay pinalalakad at
pinadudumi ng may-ari sa kalye, tapos sila mismo ang
pumupuna sa may katungkulan sa kapalpakan sa
paglilinis ng mga kalye. Ano ang gusto nilang gawin ng
mga may katungkulan? Magwalis tuwing makakaramdam ng
hindi maganda sa tiyan ang kanilang alaga?"
Sa America , bawat may-ari ng alaga ay dapat maglinis
matapos ang pagdumi ng aso. Ganuon din sa Japan .
Gagawin ba ng mga Pilipino yun dito? Tama sya.
Pumupunta tayo sa botohan para pumili ng gobyerno at pagkatapos nuon
ay tinatanggal na natin sa sarili ang responsibilidad.
Uupo tayo sa isang tabi at paghihintay ng pagkalinga at umaasa
na gagawin ng gobyerno ang lahat habang wala tayong iniaalay.
Umaasa tayo sa pamahalaan na maglinis, ngunit hindi
naman tayo titigil sa pagtatapon ng basura sa kung
saan-saan, at ni hindi tayo pupulot ng anumang piraso
ng papel para itapon sa basurahan.
Pagdating sa mga panlipunang talakayin tulad nang
hindi pagiging tapat sa kasal, sa mga dalagang ina, sa
pagtatalik ng walang basbas ng kasal, at iba pa,
maingay tayong nagpoprotesta ngunit patuloy naman
nating ginagawa ang mga ito.
Sa sandaling tayo ay mangulila kapag nasa labas tayo
ng bansa, naghahanap tayo ng aliw sa iba, kadalasan sa
kapwa rin natin Pilipino, na hindi natin iniisip ang
ating katungkulan na ating sinumpaan sa ating pamilya
nuong narito pa tayo.
Tapos sinisisi natin ang pamahalaan kapag nakikita
natin ang karahasan sa kabataan, pagkagumon sa bawal
na gamot, at iba pa, samantalang sinimulan natin
ito sa hindi pagpansin sa pangangailangan ng ating mga
anak ng tunay na pag-gabay at responsibilidad ng isang
magulang.
Ang sabi natin, "Ang buong sistema ang kailangang
magbago. Ano ang magagawa kung ako lang ang
magpapabago sa aking pamilya?"
E sino ang magbabago ng sistema?
Ano ba ang mga sangkap ng sistema?
Napakaginhawa sa atin na ang sistema ay binubuo ng ating mga
kapitbahay, mga ibang tahanan, ibang syudad, ibang
komunidad, at ang pamahalaan.
Pero hindi kasama IKAW at AKO.
Pagdating sa ating pagkakaroon ng positibong
handog sa sistema, ikinakandado natin ang sarili, pati
na ang ating pamilya sa loob ng isang ligtas na pugad
at tumatanaw na lang tayo sa malayong mga lugar at
bansa at naghihintay ng isang Mr. Clean na dumating at
maghatid na mga himala.
O lumilikas tayo.
Parang mga tamad na duwag na hindi
pinatatahimik ng ating mga takot, tumatakbo tayo sa
Amerika upang makisalo sa kanilang luwalhati at
purihin sa kanilang sistema. Pero pag naging
masalimuot sa New York tatakbo tayo sa Japan o
Hongkong. Pag nagkahirapan ang paghanap ng trabaho sa
Hongkong, sakay agad tayo sa susunod na eroplano
patungong Gitnang Silangan. Pag may digmaan sa Gulf,
inaasahan nating masagip at mapauwi ng Gobyernong
Pilipino.
Mga mahal kong kababayan,
ang sulating ito ay matinding nakakakislot ng isipan,
nangangailangan ng maraming pagmumuni-muni, at
tumutusok din sa konsyensya.
Medyo inuulit ko lang ayon sa ating salita ang mga salita
ni John F.Kennedy sa kanyang kabansa upang maitugma sa ating
mga Pilipino:
"Itanong natin kung ano ang magagawa natin sa ating
bansang Pilipinas at gawin ang nararapat upang ang
Pilipinas ay maging tulad ng Amerika at ibang
kanlurang bansa ngayon."
Gawin natin kung ano ang kailangan ng Pilipinas sa
atin.
Sabi MO , ang mga batas natin ay sinauna.
Sabi MO , ang lokal na pamahalaan natin ay hindi
maganda ang pagkolekta ng basura at ang paglilinis ng
mga lugar.
Sabi MO , hindi gumagana ang mga telepono, katatawanan
ang kalagayan ng trapiko, at hindi nakakarating sa
paroroonan ang mga sulat.
Sabi MO , parang nasadlak sa basura ang ating buong
bansa.
Sabi Mo , sabi MO, sabi MO.
E ano'ng ginagawa mo tungkol dito?
Kumuha ka ng isang taong papunta sa Singapore .
Bigyan mo sya ng pangalan, yung sa IYO.
Bigyan MO sya ng mukha, yung sa IYO.
Lumabas KA sa airport nang
pinakamatino mong sarili na maipagmamalaki sa mundo..
Sa Singapore Hindi KA nagtatapon ng upos ng sigarilyo sa kalye.
Ipinagmamalaki MO ang magaganda nilang underpass.
Nagbabayad KA ng mga 60 pesos para makapagmaneho
sa Orchard Road (parang EDSA) mula alas 5 hanggang alas 8 ng gabi.
Bumalik KA sa parking lot para bayaran ang parking tiket mo
kung napasobra ka ng oras sa shopping o sa pagkain sa isang restaurant.
Sa Singapore , wala KAng sinasabi, meron ba?
Hindi MO susubukang kumain sa lantad kapag Ramadan sa Dubai .
Hindi MO susubukang lumabas ng bahay na walang takip ang mukha sa Jeddah.
Hindi MO susubukang lagyan ang isang empleyado ng kumpanya ng telepono sa London
para mapunta sa ibang tao ang mga long distance na tawag mo.
Hindi MO susubukang lumampas ng 90 kilometers per hour sa Washington,
at saka sasabihin sa pulis "Alam mo kung sino ako?"
Bakit di MO subukang dumura o magtapon ng upos ng
sigarilyo o balat ng kendi sa mga kalye sa Tokyo ?
Bakit hindi MO subukang bumili ng pekeng mga papeles
sa Boston tulad ng ginagawa sa Recto?
Pinag-uusapan pa rin natin IKAW.
IKAW na gumagalang at sumusunod sa patakarang banyaga sa ibang bansa
pero hindi makasunod sa sarili mong lugar.
IKAW na tapon ng tapon sa kalye pagtuntong mo pa lang sa lupa.
Kung IKAW ay nakikisalamuha at pumupuri ng sistema sa bansang banyaga,
bakit hindi KA maging ganyan sa Pilipinas?
Minsan sa isang panayam, ang dating Subic
Administrator na si Gordon ay may katwiran ng sinabi nyang:
"Ang mga aso ng mayayaman ay pinalalakad at
pinadudumi ng may-ari sa kalye, tapos sila mismo ang
pumupuna sa may katungkulan sa kapalpakan sa
paglilinis ng mga kalye. Ano ang gusto nilang gawin ng
mga may katungkulan? Magwalis tuwing makakaramdam ng
hindi maganda sa tiyan ang kanilang alaga?"
Sa America , bawat may-ari ng alaga ay dapat maglinis
matapos ang pagdumi ng aso. Ganuon din sa Japan .
Gagawin ba ng mga Pilipino yun dito? Tama sya.
Pumupunta tayo sa botohan para pumili ng gobyerno at pagkatapos nuon
ay tinatanggal na natin sa sarili ang responsibilidad.
Uupo tayo sa isang tabi at paghihintay ng pagkalinga at umaasa
na gagawin ng gobyerno ang lahat habang wala tayong iniaalay.
Umaasa tayo sa pamahalaan na maglinis, ngunit hindi
naman tayo titigil sa pagtatapon ng basura sa kung
saan-saan, at ni hindi tayo pupulot ng anumang piraso
ng papel para itapon sa basurahan.
Pagdating sa mga panlipunang talakayin tulad nang
hindi pagiging tapat sa kasal, sa mga dalagang ina, sa
pagtatalik ng walang basbas ng kasal, at iba pa,
maingay tayong nagpoprotesta ngunit patuloy naman
nating ginagawa ang mga ito.
Sa sandaling tayo ay mangulila kapag nasa labas tayo
ng bansa, naghahanap tayo ng aliw sa iba, kadalasan sa
kapwa rin natin Pilipino, na hindi natin iniisip ang
ating katungkulan na ating sinumpaan sa ating pamilya
nuong narito pa tayo.
Tapos sinisisi natin ang pamahalaan kapag nakikita
natin ang karahasan sa kabataan, pagkagumon sa bawal
na gamot, at iba pa, samantalang sinimulan natin
ito sa hindi pagpansin sa pangangailangan ng ating mga
anak ng tunay na pag-gabay at responsibilidad ng isang
magulang.
Ang sabi natin, "Ang buong sistema ang kailangang
magbago. Ano ang magagawa kung ako lang ang
magpapabago sa aking pamilya?"
E sino ang magbabago ng sistema?
Ano ba ang mga sangkap ng sistema?
Napakaginhawa sa atin na ang sistema ay binubuo ng ating mga
kapitbahay, mga ibang tahanan, ibang syudad, ibang
komunidad, at ang pamahalaan.
Pero hindi kasama IKAW at AKO.
Pagdating sa ating pagkakaroon ng positibong
handog sa sistema, ikinakandado natin ang sarili, pati
na ang ating pamilya sa loob ng isang ligtas na pugad
at tumatanaw na lang tayo sa malayong mga lugar at
bansa at naghihintay ng isang Mr. Clean na dumating at
maghatid na mga himala.
O lumilikas tayo.
Parang mga tamad na duwag na hindi
pinatatahimik ng ating mga takot, tumatakbo tayo sa
Amerika upang makisalo sa kanilang luwalhati at
purihin sa kanilang sistema. Pero pag naging
masalimuot sa New York tatakbo tayo sa Japan o
Hongkong. Pag nagkahirapan ang paghanap ng trabaho sa
Hongkong, sakay agad tayo sa susunod na eroplano
patungong Gitnang Silangan. Pag may digmaan sa Gulf,
inaasahan nating masagip at mapauwi ng Gobyernong
Pilipino.
Lahat ay handang umabuso at gumahasa sa bansa.
Walang nag-iisip na handugan ang sistema.
Ang konsyensya natin ay nakasanla sa pera.
Mga mahal kong kababayan,
ang sulating ito ay matinding nakakakislot ng isipan,
nangangailangan ng maraming pagmumuni-muni, at
tumutusok din sa konsyensya.
Medyo inuulit ko lang ayon sa ating salita ang mga salita
ni John F.Kennedy sa kanyang kabansa upang maitugma sa ating
mga Pilipino:
"Itanong natin kung ano ang magagawa natin sa ating
bansang Pilipinas at gawin ang nararapat upang ang
Pilipinas ay maging tulad ng Amerika at ibang
kanlurang bansa ngayon."
Gawin natin kung ano ang kailangan ng Pilipinas sa
atin.
No comments:
Post a Comment