I am at my wit's end.
I am quite serious.
I have always excelled in my Education subjects from Foundations of Education to Principles of Teaching II.
Bulataw na kung bulataw pero hindi ako nakakuha ng marka na mas mababa sa 2.00 sa Education subjects ko. . .
... ngayon pa lang.
Ayokong pangalanan yung threat sa matinong record ng grades (sa Education subjects) ko sa ngayon, malamang pagkatapos ng sem na ito na lang.
Basta malupit siya. As in. Super. To the highest level. Grabe talaga. Alam mo yun??!
Nakaka-windang magtanong. Nakaka-tiwang magpa-assignment at susukuan mo ang mga quiz at exam niya.
Nahihirapan akong maghabol sa kanya.
Siya yung tipo na walang pakielam kung Student Council officer ka o pinanlalaban ka ng college/university sa kabilang probinsiya o kung guni-guni mo lang o malubha talaga ang sakit mo. Basta pumasok ka, sumagot ka, mag-aral ka at ipasa mo lahat ng pinapapasa niya.
Tamad akong gumawa ng assignment simula Elementary. Gusto ko pag-uwi ko hihiga na lang ako at magpapaka-sasa sa panonood ng mga palabas sa TV.
Masipag siyang magbigay ng "assignment" na daig pa ang project namin. Mahilig magbigay ng 30-60 items na assignment bawat dalawang araw. Computerized, double-space, may tamang margin.
Mabagal siyang kumilos pero sing-bilis ng kidlat mag-discuss. Hindi mo mamamalayan nakaka-isag chapter na pala kayo at meron pang natitirang trenta minutos.
Kailangan kong magpaka-tino, kakalimutan ko munang officer ako, kakalimutan ko munang kailangan kong mag-review sa Quiz bowl, kakalimutan ko munang mag-practice sumulat ng labing-walong paragraph na sanaysay, kakalimutan ko munang maging mabait, sa ngayon, kailangan ko munang maging isang ordinaryong estudyante, kailangan ko munang maging suwapang sa pag-aaral at sa recognition sa klase hindi bilang yung batang mali-mali sumagot, lowest sa mga assignments at laging absent dahil sa lagnat.
Natatakot ako sa kanya, natatakot ako sa mas malaking epekto ng takot ko sa kanya kaya ngayon pa lang lalabanan ko na ang takot ko.
Binigyan ko na ng taning ang pag-aaral ko. Limang taon lang para maging isang guro-tama na 'yon. Tama na ang maghabol ng lintik na Math at PE subjects- tama na.
Salamat sa kanya... isa siyang alamat na nagpapa-alala sa akin na nasa CLSU ako upang mag-aral.
Salamat dahil siya ang gumising sa akin para imulat ang mata ko sa reyalidad na hindi magbabago ng anumang posisyon sa Student Council, ng mga laban sa loob at labas ng pamantasan at mga pabalik-balik na sakit ang katotohanan na estudyante pa din ako.
I am quite serious.
I have always excelled in my Education subjects from Foundations of Education to Principles of Teaching II.
Bulataw na kung bulataw pero hindi ako nakakuha ng marka na mas mababa sa 2.00 sa Education subjects ko. . .
... ngayon pa lang.
Ayokong pangalanan yung threat sa matinong record ng grades (sa Education subjects) ko sa ngayon, malamang pagkatapos ng sem na ito na lang.
Basta malupit siya. As in. Super. To the highest level. Grabe talaga. Alam mo yun??!
Nakaka-windang magtanong. Nakaka-tiwang magpa-assignment at susukuan mo ang mga quiz at exam niya.
Nahihirapan akong maghabol sa kanya.
Siya yung tipo na walang pakielam kung Student Council officer ka o pinanlalaban ka ng college/university sa kabilang probinsiya o kung guni-guni mo lang o malubha talaga ang sakit mo. Basta pumasok ka, sumagot ka, mag-aral ka at ipasa mo lahat ng pinapapasa niya.
Tamad akong gumawa ng assignment simula Elementary. Gusto ko pag-uwi ko hihiga na lang ako at magpapaka-sasa sa panonood ng mga palabas sa TV.
Masipag siyang magbigay ng "assignment" na daig pa ang project namin. Mahilig magbigay ng 30-60 items na assignment bawat dalawang araw. Computerized, double-space, may tamang margin.
Mabagal siyang kumilos pero sing-bilis ng kidlat mag-discuss. Hindi mo mamamalayan nakaka-isag chapter na pala kayo at meron pang natitirang trenta minutos.
Kailangan kong magpaka-tino, kakalimutan ko munang officer ako, kakalimutan ko munang kailangan kong mag-review sa Quiz bowl, kakalimutan ko munang mag-practice sumulat ng labing-walong paragraph na sanaysay, kakalimutan ko munang maging mabait, sa ngayon, kailangan ko munang maging isang ordinaryong estudyante, kailangan ko munang maging suwapang sa pag-aaral at sa recognition sa klase hindi bilang yung batang mali-mali sumagot, lowest sa mga assignments at laging absent dahil sa lagnat.
Natatakot ako sa kanya, natatakot ako sa mas malaking epekto ng takot ko sa kanya kaya ngayon pa lang lalabanan ko na ang takot ko.
Binigyan ko na ng taning ang pag-aaral ko. Limang taon lang para maging isang guro-tama na 'yon. Tama na ang maghabol ng lintik na Math at PE subjects- tama na.
Salamat sa kanya... isa siyang alamat na nagpapa-alala sa akin na nasa CLSU ako upang mag-aral.
Salamat dahil siya ang gumising sa akin para imulat ang mata ko sa reyalidad na hindi magbabago ng anumang posisyon sa Student Council, ng mga laban sa loob at labas ng pamantasan at mga pabalik-balik na sakit ang katotohanan na estudyante pa din ako.
No comments:
Post a Comment